Οργη

Νιωθω οργη. Ενα μενος μεσα μου που θελει να εκραγει και να γεμισει ολοκληρο το συμπαν.

Δεν ξερω γιατι νιωθω ετσι. Δεν θελω να με βοηθησει καποιος να το αναλυσω. Το προβλημα μου ειναι οτι δεν μπορω να το νιωσω στο φουλ του για να εκτονωθει.Με τρωει σαν ενα σπυρι που δεν μπορω να ξυσω.

Ενω αναγνωριζω οτι ειμαι απο τους ευλογημενους της ζωης , απο τους τυχερους, ενω αναγνωριζω το θαυμα της φυσης γυρω μου και μεσα μου.ενω μεσα μου νιωθω στην καρδια μου μια απεραντη ευγνομωσυνη για το θαυμα της ζωης, συγχρονως νιωθω ενα απεραντο μενος, μια οργη χωρις κατευθυνση, χωρις στοχο, μια ενεργεια ανεξηγητη.

τι ειναι αυτο το πραγμα δεν το εχω ξανανιωσει. αν σταματησω τον εαυτο μου. αν απλα παγωσω την στιγμη, νιωθω σαν να θελω να κλαψω. οχι σαν να θελω, κλαιω. κλαιω, και εγω εχω καιρο να κλαψω. και δεν μου φταιει τπτ και κανενας.

Μηπως εχω τρελαθει?