τυχαινει πολλες φορες να ερχομαστε κοντα με ανθρωπους, οι οποιοι παιζουνε ενα βασικο ρολο στην ζωη μας, πχ ενας φιλος, ενας συντροφος , αλλα ερχεται η ωρα που ειτε λογω ασυμφωνιας χαρακτηρων , ειτε λογω μοιρας, ειτε λογω επιλογων ζωης, ερχεται η ωρα του αποχωρισμου.
οι ζωες γινονται παραλληλες. ενα τηλεφωνημα, ισως καποια σκορπια νεα που μαθαινεις εδω κι εκει, που και που, σε κανουνε να αντιληφθεις ποσο διαφορετικος ειναι ο δικος σου κοσμος με την δικη σου χαζοκαθημερινοτητα με τον δικο τους.
σε κανει να αντιληφθεις πως οχι μονο εισαι αποτελεσμα των επιλογων σου, αλλα οτι και οι επιλογες σου ειναι αποτελεσμα του εαυτου σου, σχηματιζεις δλδ ενα τελειο κυκλο με την υπαρξη σου ο οποιος κυκλος παρολο που μπορει να εφαπτεται ισως μερικως με καποιους αλλους, παραταυτα δεν ειναι ο ιδιος κυκλος.
δεν ειναι ουτε καν ομοκεντροι, απλα χωριζουν την ζωη σε υποσυνολα. σε υποκατηγοριες, σε υποεποχες.
το κακο δεν ειναι να μην ταυτιζονται οι κυκλοι σας, το κακο ειναι οταν εσυ μεγαλωνεις τον κυκλο σου και ο αλλος τον μικραινει , και δεν καταλαβαινει πως μικραινοντας τον κυκλο του, μικραινει και την ιδια του την υπαρξη.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου