Χτες το βραδυ, καθως επεφτα για υπνο και ενω σκεφτομουν πως γινεται να την εχω πατησει τοσο πολυ σε ενα θεμα προσωπικο, εγω που θεωρουσα τον εαυτο μου τοσο εξυπνο, μου ηρθε μια περιεργη ιδεα. Παρομοιασα την ζωη με ενα παιχνιδι ποδοσφαιρου.
Η ομαδα εισαι εσυ,
με την προσωπικοτητα σου, δλδ τους παιχτες σου,
τον χαρακτηρα σου, δλδ τον προπονητη σου,
την αυτοπεποιθηση σου, δλδ τους φιλαθλους σου
και την εξωτερικη σου εμφανιση δλδ το γηπεδο σου.
Η μπαλα ειναι η ιδια η ζωη, και ο αντιπαλη ομαδα, ο ανθρωπος με τον οποιο σχετιζεσαι ειτε προσωπικα, ειτε επαγγελματικα κτλ.
Το παιχνιδι λοιπον αρχιζει και εχεις περιορισμενο αριθμο λεπτων. Ολοι θελουμε να βγουμε κερδισμενοι, ο καθενας για τους δικους του λογους σου και με καλο σκορ, για να χαρουν οι οπαδοι μας, να ανεβει η ομαδα μας και να εχουμε αυριο μεθαυριο καλυτερα αποτελεσματα.
Οποτε αναρωτιομουν γιατι ενω εχω τοσο καλη ομαδα, γιατι ενω ο προπονητης μου ειναι καλος και σωστος και γιατι ενω το γηπεδο μου το διατηρω καλα, και η στρατηγικη στο παιχνιδι ηταν σωστη, γιατι εχασα? Γιατι εφαγα τοσα γκολ και απογοητευσα τοσο πολυ τους οπαδους μου, και την ομαδα μου που ουτε το γκαζον στο γηπεδο δεν θελω να κουρεψω πια....
και τοτε καταλαβα...Καταλαβα οτι υπηρχε κι αλλος παραγοντας που δεν υπολογισα. Δεν υπολογισα την διαιτησια. Η διαιτησια στον αγωνα ειναι η ηθικη στην ζωη μας. Ειναι αυτα που θεωρουμε αποδεκτα και αυτα που δεν ειναι. Τι ειναι οφσαιντ? τι πεναλτυ? τι ειναι αουτ και ποσα λεπτα καθυστερησης να δωσει? Ηταν χερι αυτο? ολα αυτα λοιπον δεν εξαρτωνται μονο απο μενα.
Και τοτε καταλαβα γιατι μισουν ολοι τον ολυμπιακο. Ποιος θελει να παιζει με πουλημενη διαιτησια? Και πως να κερδισεις με πουλημενη διαιτησια? Ειναι σχεδον αδυνατο. Οσο καλους παιχτες και να εχεις, οσο σωστα και αν δομησεις το παιχνιδι, αν δεν σε θελει η διαιτησια, τοτε αστα και βραστα. Ξεκινας δυνατα και καθε προσπαθεια σου την βγαζει οφσαιντ, ο αλλος πεφτει μονος του και ειναι πεναλτυ.Πεφτουν συνεχεια κοκκινες, ο αλλος παιζει με περισσοτερους παικτες.... γινεται φασαρια στο γηπεδο και παιρνει τους ποντους απο αλλου, απο αλλα πουλημενα παιχνιδια...
και ρωταω τωρα εγω ασε να κερδισεις εναν αγωνα...πως να παρεις πρωταθλημα ετσι? πως να χαρεις και να πεις στους οπαδους σου να αγορασουν διαρκειας για του χρονου. Που να βρεις λεφτα να κανεις ανακαινιση στο γηπεδο, πως να συρουν οι παιχτες τα ποδια τους και αυτος ο καημενος ο προπονητης πως να μην κανει φαλακρα?
Αλλα υπαρχει τελικα δικαιωση.Γιατι αυτες οι ομαδες παιζουν μονο στην Ελλαδα, δλδ εκει που τους παιρνει. Δεν βγαινουν ποτε Ευρωπη, και οταν βγαινουν γυριζουν με το κεφαλι σκυμμενο.
Γιατι εκει η διαιτησια δεν πουλιεται και η ελλειψη ηθικης τους δεν τους δινει πλεονεκτημα. Γιατι εκει,με εκεινες τις γκομενες, ισως η ελλειψη ηθικης τους να συμπιπτει και τοτε να πρεπει να παιξουνε με την μικρη ομαδουλα τους ,με τον προπονητη τους που εχει μαθει στα ετοιμα και τοτε κατατροπωνονται. Στην καλυτερη διατηρουν μια ψευτικη σχεση, με αμοιβαια ψεμματα, στην χειροτερη τρωνε ψεμμα και κερατο συνεχως και ανεξαιρετως μεχρι να βρεθει ενα καλυτερο θυμα εκμεταλλευσης. Και φευγοντας η αλλη ομαδα, επειδη εχει επισης ανηθικους οπαδους τους καταστρεφει και το γηπεδο , ετσι απλα απο καφριλα.
Γιαυτο αγαπητε μου φιλε, χιλιες φορες καλυτερα με την ομαδουλα μου, με αξιοπρεπεια, παρα ολυμπιακος και να τρεμω να βγω Ευρωπη, να με ρωτανε αν η φανελα μου εχει χρωμα παιχτη η διαιτητη. Οχι φιλε μου τετοια ξεφτιλα δεν την θελω. Και ας μην παρω το πρωταθλημα....
Ξερεις εσυ τι λεω τωρα....ετσι δεν ειναι? εξαλλου ολοι πηγαμε εστω και μια φορα στην ζωη μας γηπεδο....
Μορφωμενος ανθρωπος. Η αποψη του Σωκρατη
Όταν ρωτήσανε τον Σωκράτη να τους δώσει τον ορισμό του μορφωμένου ανθρώπου,
Δεν ανέφερε τίποτε για την συσσώρευση γνώσεων. «Η μόρφωση είπε, είναι θέμα συμπεριφοράς…
Ποιους ανθρώπους λοιπόν θεωρώ μορφωμένους;
1. Πρώτα απ’όλους αυτούς που ελέγχουν δυσάρεστες καταστάσεις , αντί να ελέγχονται από αυτές…
2. Αυτούς που αντιμετωπίζουν όλα τα γεγονότα με γενναιότητα & λογική..
3. Αυτούς που είναι έντιμοι σε όλες τους τις συνδιαλλαγές..
4. Αυτούς που αντιμετωπίζουν γεγονότα δυσάρεστα και ανθρώπους αντιπαθείς καλοπροαίρετα..
5. Αυτούς που ελέγχουν τις απολαύσεις τους..
6. Αυτούς που δεν νικήθηκαν από τις ατυχίες & τις αποτυχίες τους..
7. Τελικά αυτούς που δεν έχουν φθαρεί από τις επιτυχίες και την δόξα τους…»
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
Δεν ανέφερε τίποτε για την συσσώρευση γνώσεων. «Η μόρφωση είπε, είναι θέμα συμπεριφοράς…
Ποιους ανθρώπους λοιπόν θεωρώ μορφωμένους;
1. Πρώτα απ’όλους αυτούς που ελέγχουν δυσάρεστες καταστάσεις , αντί να ελέγχονται από αυτές…
2. Αυτούς που αντιμετωπίζουν όλα τα γεγονότα με γενναιότητα & λογική..
3. Αυτούς που είναι έντιμοι σε όλες τους τις συνδιαλλαγές..
4. Αυτούς που αντιμετωπίζουν γεγονότα δυσάρεστα και ανθρώπους αντιπαθείς καλοπροαίρετα..
5. Αυτούς που ελέγχουν τις απολαύσεις τους..
6. Αυτούς που δεν νικήθηκαν από τις ατυχίες & τις αποτυχίες τους..
7. Τελικά αυτούς που δεν έχουν φθαρεί από τις επιτυχίες και την δόξα τους…»
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
Γκομενικες Ιστοριες Αναλωσιμες
Τυχαινει να ειμαι της γενιας που πιστευαμε στον ερωτα και στην αγαπη.Τυχαινει να ειμαι της γενιας που θεωρουσαμε οτι η φιλια ηταν κατι σημαντικο. Ετσι εμαθα , ετσι μεγαλωσα. Επισης διαβασα αρκετα βιβλια φιλοσοφιας και θεολογιας για να σχηματισω μια αποψη για το πως ιδανικα θα ηταν καλα να ζουμε.
Αυτη η αποψη μου ειναι αντιθετη με το κυμα των εποχων. Συνομιλωντας με ανθρωπους, βλεπω οτι το μονο που ενδιαφερει το μεσο ανθρωπο ειναι το να περναει καλα, και αυτο το μεταφραζει με το να αποδεικνυει την υπεροχη του για να αυτοεπιβεβαιωνει το εγω του, ειτε πατωντας πανω σε τριτους, ειτε εξαπατωντας τριτους, ειτε εξαπατωντας τον εαυτο του οτι δεν υπαρχουν τριτοι , παρα μονο αυτοι, οι ιδιοι.
Βλεπουν τις σχεσεις ως αναλωσιμα. Απο μονο του αυτο αποτελει κατι πολυ δυσοιωνο, γιατι δεν μπορει ο ανθρωπος με τον οποιο μοιραζεσαι αναμνησεις να ειναι κατι που χρηιμοποιειται και απλα μετα οταν τελειωνει η χρηση του, αντικαθισταται. Υπαρχει η μνημη που σου δειχνει θελοντας και μη το παρελθον, την πορεια που χαραξες. Δεν μπορει αυτοι ολοι οι ανθρωποι να μην βλεπουν ποτε πισω. Και αν οντως δεν βλεπουν πισω, πως ζουν? Σε ενα κουφιο παρον, ασυνδετο με το παρελθον τους και το μελλον τους?
Το χειροτερο ομως ειναι οτι τα αναλωσιμα εχουν ενα κοστος. Οταν πας να αγορασεις ενα αγαθο, ενα πραγμα, γιατι ως πραγμα αντιμετωπιζουν τον συνανθρωπο, δινεις λεφτα.Τους βλεπεις ποσο χαιρονται για το καινουριο σπιτι, το καινουριο αμαξι, το καινουριο φορεμα, τα καινουρια παπουτσια και τα προσεχουν, και τα φροντιζουν και τα χαιρονται. Εδω , στις σχεσεις, δεν υπαρχει τιμη, δεν υπαρχει πληρωμη. Ειναι λες και τους τα χαριζουν τζαμπα, λες και ο χρονος και η ψυχη του συνανθρωπου ειναι δωρεαν και ετσι δεν πρεπει να εκτιμαται. Οπως τα φυλλαδια που μοιραζουν τα σουπερμαρκετ ειναι στην διαθεση σου να το πεταξεις, να το κανεις προσαναμμα, εν τελει να σκουπισεις και τον απ'αυτο σου ,και δεν τρεχει και τιποτα στην τελικη.
Ετσι εχουμε καταντησει. Ετσι βλεπουμε τους συνανθρωπους μας. Ας τους εκμεταλλευτουμε οσο παει, οσο μας παιρνει και μετα ας φυγουμε και ας τα ξεχασουμε ολα, και τα καλα και τα κακα. Αρκει να μην βγουμε εμεις οι χαμενοι. Αρκει να προλαβουμε να αρπαξουμε περισσοτερα. Στην τελικη, και ο απεναντι θα εχει τον ιδιο σκατοχαρακτηρα με μας. Θα σκεφτεται παρομοια. Ενας πολεμος λοιπον , οι ανθρωπινες σχεσεις. Ενας αδιστακτος, υπουλος και ανηθικος πολεμος στον οποιο νικητες και χαμενοι , ολοι μενουν με το ιδιο αποτελεσμα.
Ειρωνικο , οτι ενω ολα γινονται για να μην βγεις χαμενος, στο τελος αυτος που εκμεταλλευεται περισσοτερο , καταληγει με τον χειροτερο ανθρωπο που θα μπορουσε ποτε να φανταστει οτι θα ζησει την ζωη του, με τον ιδιο του τον εαυτο, απο τον οποιο δεν θα ξεφυγει ποτε, οσο και αν κλεινει τα ματια στην αβυσσο, οσο κι αν κλεινει τα αυτια του στην ηχω που αφηνει το κενο της ψυχης του.
Αυτη η αποψη μου ειναι αντιθετη με το κυμα των εποχων. Συνομιλωντας με ανθρωπους, βλεπω οτι το μονο που ενδιαφερει το μεσο ανθρωπο ειναι το να περναει καλα, και αυτο το μεταφραζει με το να αποδεικνυει την υπεροχη του για να αυτοεπιβεβαιωνει το εγω του, ειτε πατωντας πανω σε τριτους, ειτε εξαπατωντας τριτους, ειτε εξαπατωντας τον εαυτο του οτι δεν υπαρχουν τριτοι , παρα μονο αυτοι, οι ιδιοι.
Βλεπουν τις σχεσεις ως αναλωσιμα. Απο μονο του αυτο αποτελει κατι πολυ δυσοιωνο, γιατι δεν μπορει ο ανθρωπος με τον οποιο μοιραζεσαι αναμνησεις να ειναι κατι που χρηιμοποιειται και απλα μετα οταν τελειωνει η χρηση του, αντικαθισταται. Υπαρχει η μνημη που σου δειχνει θελοντας και μη το παρελθον, την πορεια που χαραξες. Δεν μπορει αυτοι ολοι οι ανθρωποι να μην βλεπουν ποτε πισω. Και αν οντως δεν βλεπουν πισω, πως ζουν? Σε ενα κουφιο παρον, ασυνδετο με το παρελθον τους και το μελλον τους?
Το χειροτερο ομως ειναι οτι τα αναλωσιμα εχουν ενα κοστος. Οταν πας να αγορασεις ενα αγαθο, ενα πραγμα, γιατι ως πραγμα αντιμετωπιζουν τον συνανθρωπο, δινεις λεφτα.Τους βλεπεις ποσο χαιρονται για το καινουριο σπιτι, το καινουριο αμαξι, το καινουριο φορεμα, τα καινουρια παπουτσια και τα προσεχουν, και τα φροντιζουν και τα χαιρονται. Εδω , στις σχεσεις, δεν υπαρχει τιμη, δεν υπαρχει πληρωμη. Ειναι λες και τους τα χαριζουν τζαμπα, λες και ο χρονος και η ψυχη του συνανθρωπου ειναι δωρεαν και ετσι δεν πρεπει να εκτιμαται. Οπως τα φυλλαδια που μοιραζουν τα σουπερμαρκετ ειναι στην διαθεση σου να το πεταξεις, να το κανεις προσαναμμα, εν τελει να σκουπισεις και τον απ'αυτο σου ,και δεν τρεχει και τιποτα στην τελικη.
Ετσι εχουμε καταντησει. Ετσι βλεπουμε τους συνανθρωπους μας. Ας τους εκμεταλλευτουμε οσο παει, οσο μας παιρνει και μετα ας φυγουμε και ας τα ξεχασουμε ολα, και τα καλα και τα κακα. Αρκει να μην βγουμε εμεις οι χαμενοι. Αρκει να προλαβουμε να αρπαξουμε περισσοτερα. Στην τελικη, και ο απεναντι θα εχει τον ιδιο σκατοχαρακτηρα με μας. Θα σκεφτεται παρομοια. Ενας πολεμος λοιπον , οι ανθρωπινες σχεσεις. Ενας αδιστακτος, υπουλος και ανηθικος πολεμος στον οποιο νικητες και χαμενοι , ολοι μενουν με το ιδιο αποτελεσμα.
Ειρωνικο , οτι ενω ολα γινονται για να μην βγεις χαμενος, στο τελος αυτος που εκμεταλλευεται περισσοτερο , καταληγει με τον χειροτερο ανθρωπο που θα μπορουσε ποτε να φανταστει οτι θα ζησει την ζωη του, με τον ιδιο του τον εαυτο, απο τον οποιο δεν θα ξεφυγει ποτε, οσο και αν κλεινει τα ματια στην αβυσσο, οσο κι αν κλεινει τα αυτια του στην ηχω που αφηνει το κενο της ψυχης του.
Life teachings...
An old Cherokee chief was teaching his grandson about life...
"A fight is going on inside me," he said to the boy.
"It is a terrible fight and it is between two wolves.
"One is evil - he is anger, envy, sorrow, regret, greed, arrogance, self-pity, guilt, resentment, inferiority, lies, false pride, superiority, self-doubt, and ego.
"The other is good - he is joy, peace, love, hope, serenity, humility, kindness, benevolence, empathy, generosity, truth, compassion, and faith.
"This same fight is going on inside you - and inside every other person, too."
The grandson thought about it for a minute and then asked his grandfather,
"Which wolf will win?"
The old chief simply replied,
"The one you feed."
"A fight is going on inside me," he said to the boy.
"It is a terrible fight and it is between two wolves.
"One is evil - he is anger, envy, sorrow, regret, greed, arrogance, self-pity, guilt, resentment, inferiority, lies, false pride, superiority, self-doubt, and ego.
"The other is good - he is joy, peace, love, hope, serenity, humility, kindness, benevolence, empathy, generosity, truth, compassion, and faith.
"This same fight is going on inside you - and inside every other person, too."
The grandson thought about it for a minute and then asked his grandfather,
"Which wolf will win?"
The old chief simply replied,
"The one you feed."
Κερατο...
Εχω ακουσει πολλες ιστοριες, για πολλες σχεσεις, ισως για τις περισσοτερες τις οποιες γνωριζω οτι καπου, καποτε, καπως μεσα στην σχεση αυτη υπαρχει ενα η ισως και περισσοτερα γεγονοτα απιστιας.
Κι εγω εχω απιστησει, μια φορα, και μενα σιγουρα με εχουν κερατωσει και εχω υπαρξει και το τριτο προσωπο σε μια σχεση και μπορω να πω οτι εχω μια ολοκληρωμενη εικονα για το ολο θεμα.
Με τον καιρο που περναει διαπιστωνω οτι οι αποψεις μου πανω στο θεμα, θες απο εμπειρια, θες απο ορθολογισμο, θες απο ηθικη , οτι αυτο το πραγμα ειναι απαραδεκτο. Δεν λεω , ανθρωποι ειμαστε, λαθη κανουμε. Και ισως και αυτο καμια φορα να αποτελει ενα απλο λαθος, ανθρωπινο λαθος.
Ομως οσο περισσοτερο το σκεφτομαι, τοσο καταληγω οτι δεν μπορει να ειναι απλα ενα λαθος. Καταληγω οτι οι αιτιες ειναι πολλες, πολυδιαστατες και οτι οι ευθυνες βαραινουν ολους οσους εμπλεκονται, ισως καποιον περισσοτερο , ισως καποιον λιγοτερο, ομως ολοι ειναι συνυπευθυνοι.
Δεν ξερω ειλικρινα πως θα το αντιμετωπιζα αν ειχα σχεση και με κερατωνε, δεν ξερω αν θα γινομουν ποτε το τριτο προσωπο, παντως μπορω ισως με σιγουρια να πω οτι δεν θα κερατωσω. Πιστευω οτι θα εχω απο την μερια μου μονο ευθυνες για τα πρωτα δυο σεναρια, αυτα ακομα δεν μπορω να τα αποκλεισω, αλλα το τριτο νομιζω οτι μπορω να το αποκλεισω.
Τωρα οσοναφορα αυτους που το κανουν, ο καθενας ο,τι κανει το βρισκει μπροστα του. ευτυχως η δυστυχως.
Κι εγω εχω απιστησει, μια φορα, και μενα σιγουρα με εχουν κερατωσει και εχω υπαρξει και το τριτο προσωπο σε μια σχεση και μπορω να πω οτι εχω μια ολοκληρωμενη εικονα για το ολο θεμα.
Με τον καιρο που περναει διαπιστωνω οτι οι αποψεις μου πανω στο θεμα, θες απο εμπειρια, θες απο ορθολογισμο, θες απο ηθικη , οτι αυτο το πραγμα ειναι απαραδεκτο. Δεν λεω , ανθρωποι ειμαστε, λαθη κανουμε. Και ισως και αυτο καμια φορα να αποτελει ενα απλο λαθος, ανθρωπινο λαθος.
Ομως οσο περισσοτερο το σκεφτομαι, τοσο καταληγω οτι δεν μπορει να ειναι απλα ενα λαθος. Καταληγω οτι οι αιτιες ειναι πολλες, πολυδιαστατες και οτι οι ευθυνες βαραινουν ολους οσους εμπλεκονται, ισως καποιον περισσοτερο , ισως καποιον λιγοτερο, ομως ολοι ειναι συνυπευθυνοι.
Δεν ξερω ειλικρινα πως θα το αντιμετωπιζα αν ειχα σχεση και με κερατωνε, δεν ξερω αν θα γινομουν ποτε το τριτο προσωπο, παντως μπορω ισως με σιγουρια να πω οτι δεν θα κερατωσω. Πιστευω οτι θα εχω απο την μερια μου μονο ευθυνες για τα πρωτα δυο σεναρια, αυτα ακομα δεν μπορω να τα αποκλεισω, αλλα το τριτο νομιζω οτι μπορω να το αποκλεισω.
Τωρα οσοναφορα αυτους που το κανουν, ο καθενας ο,τι κανει το βρισκει μπροστα του. ευτυχως η δυστυχως.
Ερωτας και σεξ
Υπαρχουν γυναικες που μπορουν να κανουν μονο ερωτα και γυναικες που παραδεχονται οτι μπορουν να κανουν και ερωτα και σεξ. Υπαρχουν και οι ανοργασμικες που ενω κανουν σεξ, νομιζουν οτι κανουν ερωτα αλλα δυστυχως δεν ευχαριστιουνται ουτε καν το σεξ.
τελικα ειναι περισσοτερο ταμπου να παραδεχτεις οτι μπορεις να κανεις και μονο σεξ, η να παραδεχτεις οτι εισαι ανοργασμικη? πιστευω οτι το πρωτο ειναι περισσοτερο κατακριτεο στην νεοελληνικη κοινωνια, ενω αποτελει κατι το φυσιολογικο και το δευτερο αποδεκτο ενω αποτελει παθολογικη κατασταση.
τοσο μπουρδελο τα εχουμε κανει τα πραγματα. τοσο πισω ειμαστε τελικα ακομα και εμεις που θελουμε να λεγομαστε ανοιχτομυαλοι και ανοιχτομυαλες.
τελικα ειναι περισσοτερο ταμπου να παραδεχτεις οτι μπορεις να κανεις και μονο σεξ, η να παραδεχτεις οτι εισαι ανοργασμικη? πιστευω οτι το πρωτο ειναι περισσοτερο κατακριτεο στην νεοελληνικη κοινωνια, ενω αποτελει κατι το φυσιολογικο και το δευτερο αποδεκτο ενω αποτελει παθολογικη κατασταση.
τοσο μπουρδελο τα εχουμε κανει τα πραγματα. τοσο πισω ειμαστε τελικα ακομα και εμεις που θελουμε να λεγομαστε ανοιχτομυαλοι και ανοιχτομυαλες.
Στρουμφάκια Το Σχολείο Των Στρουμφ
καπως ετσι νιωθω καθε κυριακη βραδυ, παμε να το τραγουδησουμε ολοι μαζι!!!
Λυπηρο ποστ.
Στην ζωη μας, ενιοτε, οι ανθρωποι για τους οποιους νοιαζομαστε και αγαπαμε φερονται διαφορετικα απο αυτο που θα θελαμε εμεις. Συνηθως η πρωτη αντιδραση ειναι να εξοργιστουμε και να αναπαραγουμε τον κυκλο της σκεψης μας οτι η επιθυμια μας πρεπει να εκπληρωθει.
Ετσι αρχιζουν οι καυγαδες. Αν ομως αντι να εξοργιστουμε, καθισουμε και σκεφτουμε για αρκετη ωρα βεβαια τι ειναι ακριβως αυτο που γινεται και γιατι γινεται κυριως, τοτε το κυριαρχο συναισθημα ειναι ενα συναισθηγμα αυτο αμφιβολιας για το αν οντως εχουμε δικιο και ενα τρεμερο συναισθημα λυπης και συμπονιας στην περιπτωση που καταληξουμε οτι μαλλον εχουμε δικιο.
και δεν ξερω τελικα τι ειναι το πιο αποδοτικο. Σιγουρα για την δικη μας ψυχοσυνθεση , το δευτερο, αλλα για τον ανθρωπο που ειναι το προβλημα, μηπως το πρωτο , μονο και μονο απο την συνηθεια που γυρναει τον κοσμο, θα τον ωφελουσε περισσοτερο να ερθει αντιμετωπος με τα νευρα μας?
και αν τα νευρα μας ειναι αδικαιολογητα, ενταξει, στην τελικη δεν χαλασε κι ο κοσμος. οι δικοι σου ανθρωποι σε συγχωρουν.
στην ζωη μας κυριαρχει ο αρνητισμος. μας ρωτανε σου αρεσε το ταδε σπιτι? και ενω η απαντηση επρεπε να ειναι . δεν ξερω. δεν με απασχολησε το θεμα γιατι δεν μου πεφτει λογος, κοιταμε να κανουμε μια ενδελεχη αναλυση των θετικων και των αρνητικων και βεβαια μεσα σε ολα αυτα να μην ακουστουμε και κακοι.θα μου πεις ειναι κακο να πεις οτι δεν σου αρεσει κατι? οχι βεβαια, ομως πως να το δικαιολογησεις χωρις να υποπεσεις στο κουτσομπολιο, στις μικροτητες και στον φανατισμενο λογο? γιατι εφοσον προερχονται ολα αυτα απο αντικειμενικες κρισεις, σιγουρα ο λογος δεν ειναι καθαριος και χωρις βαρος ψυχης και ψυχικων αποσκευων.
Ετσι αρχιζουν οι καυγαδες. Αν ομως αντι να εξοργιστουμε, καθισουμε και σκεφτουμε για αρκετη ωρα βεβαια τι ειναι ακριβως αυτο που γινεται και γιατι γινεται κυριως, τοτε το κυριαρχο συναισθημα ειναι ενα συναισθηγμα αυτο αμφιβολιας για το αν οντως εχουμε δικιο και ενα τρεμερο συναισθημα λυπης και συμπονιας στην περιπτωση που καταληξουμε οτι μαλλον εχουμε δικιο.
και δεν ξερω τελικα τι ειναι το πιο αποδοτικο. Σιγουρα για την δικη μας ψυχοσυνθεση , το δευτερο, αλλα για τον ανθρωπο που ειναι το προβλημα, μηπως το πρωτο , μονο και μονο απο την συνηθεια που γυρναει τον κοσμο, θα τον ωφελουσε περισσοτερο να ερθει αντιμετωπος με τα νευρα μας?
και αν τα νευρα μας ειναι αδικαιολογητα, ενταξει, στην τελικη δεν χαλασε κι ο κοσμος. οι δικοι σου ανθρωποι σε συγχωρουν.
στην ζωη μας κυριαρχει ο αρνητισμος. μας ρωτανε σου αρεσε το ταδε σπιτι? και ενω η απαντηση επρεπε να ειναι . δεν ξερω. δεν με απασχολησε το θεμα γιατι δεν μου πεφτει λογος, κοιταμε να κανουμε μια ενδελεχη αναλυση των θετικων και των αρνητικων και βεβαια μεσα σε ολα αυτα να μην ακουστουμε και κακοι.θα μου πεις ειναι κακο να πεις οτι δεν σου αρεσει κατι? οχι βεβαια, ομως πως να το δικαιολογησεις χωρις να υποπεσεις στο κουτσομπολιο, στις μικροτητες και στον φανατισμενο λογο? γιατι εφοσον προερχονται ολα αυτα απο αντικειμενικες κρισεις, σιγουρα ο λογος δεν ειναι καθαριος και χωρις βαρος ψυχης και ψυχικων αποσκευων.
