Λυπηρο ποστ.

Στην ζωη μας, ενιοτε, οι ανθρωποι για τους οποιους νοιαζομαστε και αγαπαμε φερονται διαφορετικα απο αυτο που θα θελαμε εμεις. Συνηθως η πρωτη αντιδραση ειναι να εξοργιστουμε και να αναπαραγουμε τον κυκλο της σκεψης μας οτι η επιθυμια μας πρεπει να εκπληρωθει.
Ετσι αρχιζουν οι καυγαδες. Αν ομως αντι να εξοργιστουμε, καθισουμε και σκεφτουμε για αρκετη ωρα βεβαια τι ειναι ακριβως αυτο που γινεται και γιατι γινεται κυριως, τοτε το κυριαρχο συναισθημα ειναι ενα συναισθηγμα αυτο αμφιβολιας για το αν οντως εχουμε δικιο και ενα τρεμερο συναισθημα λυπης και συμπονιας στην περιπτωση που καταληξουμε οτι μαλλον εχουμε δικιο.

και δεν ξερω τελικα τι ειναι το πιο αποδοτικο. Σιγουρα για την δικη μας ψυχοσυνθεση , το δευτερο, αλλα για τον ανθρωπο που ειναι το προβλημα, μηπως το πρωτο , μονο και μονο απο την συνηθεια που γυρναει τον κοσμο, θα τον ωφελουσε περισσοτερο να ερθει αντιμετωπος με τα νευρα μας?

και αν τα νευρα μας ειναι αδικαιολογητα, ενταξει, στην τελικη δεν χαλασε κι ο κοσμος. οι δικοι σου ανθρωποι σε συγχωρουν.

στην ζωη μας κυριαρχει ο αρνητισμος. μας ρωτανε σου αρεσε το ταδε σπιτι? και ενω η απαντηση επρεπε να ειναι . δεν ξερω. δεν με απασχολησε το θεμα γιατι δεν μου πεφτει λογος, κοιταμε να κανουμε μια ενδελεχη αναλυση των θετικων και των αρνητικων και βεβαια μεσα σε ολα αυτα να μην ακουστουμε και κακοι.θα μου πεις ειναι κακο να πεις οτι δεν σου αρεσει κατι? οχι βεβαια, ομως πως να το δικαιολογησεις χωρις να υποπεσεις στο κουτσομπολιο, στις μικροτητες και στον φανατισμενο λογο? γιατι εφοσον προερχονται ολα αυτα απο αντικειμενικες κρισεις, σιγουρα ο λογος δεν ειναι καθαριος και χωρις βαρος ψυχης και ψυχικων αποσκευων.