Αυτο που ειμαστε...

Η ζωη μας ειναι κατι ανεκτιμητο. δεν μπορουμε να το μετρησουμε, να το ζυγισουμε, ουτε με λεφτα ,ουτε με ανεσεις, ουτε με τιποτα.

Η πνοη μας, αυτο που καθε ανθρωπος ειναι, δεν μπορει να εξαγοραστει με καμια τιμη.

και μενουνε οι ανθρωποι που μας αγαπανε να λενε κατι για μας.

ισως και αυτο να ειναι το μονο που να αξιζει.

αυτοι που μας αγαπανε, οτι και να γινει, οπως και να γινει.

και εγω.

ποσο λαθος ημουν.

ποσο λαθος εκανα.

και ομως παρολα τα λαθη, υπαρχουνε αυτοι που θα μαγαπανε.

και τους ποναω, αυτους που μαγαπανε, οπως με πονανε.

ομως.

ομως

η ζωη τα φερνει ετσι και δεν μπορουνε, δεν γινεται στα χειροτερα να εισαι εκει.


και ειναι κριμα ,αλλα ετσι ειναι η ζωη.


ολα εινα ετσι δλδ.

και εγω παντα στην απεξω.
μεχρι ποτε δεν ξερω.


μερικους ανθρωπους τους αγαπαμε για παντα.

γιατι ειναι μερος του ειναι μας

και οτι και αν γινει δεν θα τους ξεχασουμε ποτε


και θα ειναι παντα μεσα στην καρδια μας.


αφιερωμενο.

Εχω ξεχασει να γραφω....

εχω παρα πολυ καιρο να γραψω κατι και να ανανεωσω το μπλογκ μου.

διαφορες καταστασεις μου τρωνε καθημερινα τον χρονο μου και δεν μπορεσα να βρω την εμπνευση που χρειαζεται για να γραψεις εστω δυο σειρες που να εχουνε μια ουσια να βρισκονται καπου γραμμενες.

υποσχομαι οτι θα επανελθω οσονουπω δριμυτερη.....